Terdapat peraturan di tempat yang mengawal apa yang boleh ditunjukkan atau diperkatakan dalam media. Sebelum internet dan media sosial menjadi popular, orang biasa tidak banyak bercakap dalam apa yang ditayangkan di TV atau akhbar. Walaupun lebih ramai orang menggunakan media sosial sekarang, syarikat besar masih mempunyai kawalan yang paling besar terhadap perkara yang kita lihat dan dengar kerana mereka memiliki banyak platform yang kita gunakan. [28]

Media telah dibandingkan dalam erti kata bahawa penggunaan media yang menentukan bagaimana kandungan dipertimbangkan, bukannya mesej sebenar kandungan. Menurut Media/Democracy yang disunting oleh Alec Charles, “Bukan akhbar atau televisyen atau internet atau demokrasi itu sendiri yang baik atau buruk. Tindakan kita dengannya yang menjadikan mereka begitu”. [29]

Penglibatan kerajaan dalam sekatan media telah dilihat dengan keraguan. Peranan yang dimainkan oleh kerajaan dalam mengawal media mungkin timbul akibat kurangnya kepercayaan antara kerajaan dan media. Kerajaan sebelum ini telah mengkritik media, yang menyumbang kepada ketidakpercayaan di antara mereka. Kesalahfahaman dan ketidakpercayaan ini sering kali membawa kepada tuduhan media yang tidak benar, baik oleh kerajaan mahupun orang ramai. Ini boleh membuat orang ramai merasakan bahawa terdapat penyebaran maklumat palsu, sementara media dan kerajaan pula mungkin beranggapan bahawa media memberikan maklumat palsu kepada orang ramai. [30] [31]

Fungsi media dalam cara ia wujud diterangkan dalam ulasan buku Victor Pickard, "America's Battle for Media Democracy: The Triumph of Corporate Libertarianism and the Future of Media Reform," di mana Josh Shepperd menulis, "Apabila seseorang mengkaji sejarah pemilikan media dari perspektif perkhidmatan awam, penekanan pada sistem peribadi memang mempunyai kelebihan dalam inovasi dan kelestarian dirinya sendiri, tetapi perlu diteliti secara mendalam kerana dakwaannya yang tidak dapat dipertikaikan bahawa sistem tersebut, seperti yang sedia ada, memberikan peluang terbaik untuk pengiktirafan sosial."[32]

Dalam ucapannya pada tahun 2005 di NASIG, Leif Utne mengungkapkan bahawa demokrasi media berkaitan dengan kebebasan akhbar kerana ia mempromosikan pertukaran keinginan dan maklumat timbal balik antara akhbar, negara, dan penduduk. [33]